Een week vol emoties.

Door de harde wind en de hoge golven kunnen we deze week niet duiken. Dus krijgen we een aangepast programma. Ik was zo benieuwd maar eigenlijk viel het best tegen ik zal je vertellen waarom.

Maandag hebben we de laaste mango's ontvelt van het vrucht vlees zodat we de pitten zaden overhielden, deze daarna te poten. De mango's hadden als een week liggen te vergaan dus het vruchtvlees was makkelijk te verwijderen. Maar het was wel een vieze handen klus. Maar als je er eenmaal aan begonnen bent valt het best mee en is het werkje zo gedaan.
Nadat alle zaden klaar waren konen het poten beginnen. Dit ging op een thai manier de zakken raakten op en toen het potgrond. Dus werd er een lunch ingelast zodat de chaffeur nieuwe matrialen kon inkopen. Ondanks alles was het wel heel gezellig en vermaakte we ons prima. En was de klus na de lunch zo geklaard.
En konden we genieten van het leven hier. Dus chillen en bij komen van het zware weekend.

Dinsdag tot donderdag mochten we een film maken over wat we hier vooral doen onderwater. De leuke ideeen vlogen op het papier. En het script was zo geschreven en Diego was er blij mee. De volgende dag moest iedereen op kantoor komen en werd het script afgekeurd. We weten nog steeds niet waarom. Dus begonnen we weer opnieuw. Met frisse tegen zin.het liep niet helemaal lekker. Uit eindelijk werd het script goed gekeurd en konden we het donderdag in elkaar zetten. De film bestaat nu uit eindelijk uit plaatjes met gesproken tekst. Een presentatie dus eigenlijk. Zo jammer het had veel leuker kunnen zijn maar we moeten luisteren naar onze chef.

Doordat we deze film maakte konden we wat langer slapen dus ook alle wedstrijden kijken. Christina en ik hadden een deal ik zou met haar mee gaan germany aanmoedigen. En zij zal met mij mee gaan. Dus dinsdag om elf uur naar de kroeg even indrinken. Omdat we vergeten waren een tuk tuk te regelen werd het lopen naar 7 eleven en daar vragen of ze een tuk tuk konden bellen. Ook dit keer konden ze dat niet doen maar we blijven het proberen. Er was een thaise die ons wel even wilden brengen. Dus woop woop in de auto naar de stad. Even indrinken in chang bar. Om daarna rond twee uur naar malibu corner te gaan. Daar lekker op de bank zitten en kijken naar de wedstrijd. Germany-brazilie. Helaas liepen wij tien tot vijftien minuten achter en wisten we eigenlijk al wat er ging gebeuren. Eerlijk gezegt vond ik het op een gegeven moment een saaie wedstrijd maar goed belooft is belooft. Rond vijf uur was het afgelopen en rond dit tijdstip rijden er geen tuk tuks. Mmm hoe komen we thuis er werd ons weer een lift aangeboden. Alleen dit keer was het spannender we gingen met de scooter drie personen op een. Dit doe ik echt nooit meer dat kan me hart echt niet aan. En het lezend oog ook niet ik beloof het.
Woensdag was het mijn wedstrijd. Nu besloten we om pas om 1 uur die kant op te gaan. Smorgens was er een andere Nederlander geland die wilde ook mee hij moest die wedstrijd zien. Oke prima je mag mee. Ook dit keer hadden we een scoote lift. De bewakker nam ons 1 voor 1 mee naar malibu corner stuk veiliger. Daar aangekomen op de bank viel Christina gelijk in slaap. En twintig seconde jurrien ook. Daar zat ik dan alleen met twee slapende mensen de wedstrijd te kijken. Ook dit keer liepen we tien minuten achter. Pfff waarom luisterde ik niet via de radio hier zit ik dan. Het was mijn eerste en laatste wedstrijd die ik zag van Nederland tijdens dit wk. Om zes uur was de wedstrijd eindelijk klaar. En brachten twee mensen van het project ons naar huis in de auto in de laadbak met zonsopgang wat een bizarre laatste twee nachten. Weinig slaap maar wel hele mooie momenten.

Donderdag avond een pedicure gedaan me voeten zijn weer als nieuw. In het begin moesten Ilaria en ik onwijs lachen dat gefrimmel aan je voeten. Maar we konden er ook zeker van genieten en namen er gelijk een voetmassage bij. Daarna waren we zo rosig dat we naar huis gingen om lekker te slapen.

Vrijdag was weer een mooie dag. We gingen weer naar de schildpadden. Ik kan daar zo genieten. Wat een prachtige beesten. Dit keer liep ik ook over de zieke boeg. Pfff heftig er waa een schildpad met een gebroken rug. Dit had ie gekregen van de tsunami onvoorstelbaar dat ze die laten leven. Zag er zo zielig uit.
S' avonds was voor mij een race tegen de klok ik wilde op tijd thuis zijn om mijn huisgenoot naar het vliegveld te brengen. Ik had geluk ik kon een overstap maken naar een ander chaffeur en die was op weg naar haar. Zo kon ik nog snel eten en met haar mee gaan. Eerst haar koffer inchecken en toen een vliegticket voor mij gekocht naar Bangkok. En toen moesten we toch echt afscheid nemen. Maar we zien elkaar weer in Milaan of Amsterdam. Ik ga me huisgenoot missen.
Toen ik thuis kwam lag er op me kussen kado's . Een houten schildpad een nieuw dagboek met een hele lieve tekst erin en een tekening. Een bijzonder mens ik ga haar missen. Ze heeft me geraakt en ik kan haar niet meer vergeten.