veel meegemaakt

Even me dagboek erbij pakken er is ook weer zoveel gebeurd in zo korte tijd. Op zich vielen maandag, dinsdag en woensdag wel mee. Die dagen heb ik gewoon heerlijk gewerkt in het weeshuis en erg mijn best gedaan om al die kinderen bij naam te leren kennen. Dit valt echt wel tegen ik snap niet hoe leraren dat doen maar beetje bij beetje kom ik er wel. De middagen vermaken we ons altijd wel. Op maandag en dinsdag hebben we nog een ander project met z’n allen, dan doen we een uurtje crea met de school kinderen of we hangen gewoon in de stad op een terras of checken onze mail.

Donderdag onze speciale valentijnsdag helaas had niemand post gehad. Alleen wat lieve sms-jes van de vele mannelijke Ghanesen die van alles van je willen. Eerst werken en iedereen wenst je een fijne valentijnsdag het is hier echt iets wat ze graag vieren. Ik moest met vijf anderen met vijf baby’s naar de kliniek om gewogen te worden opgemeten en een injectie te krijgen. Ik was blij dat mijn Monkey (Abdul) geen spuitje hoefde want daar hou ik dus echt niet van. Alleen kreeg ik mijn Monkey toch niet stil hij had zo’n honger dat ik maar eerder terug ben gegaan om hem wat te eten te geven. Na dat alle baby’s te eten hadden gekregen kregen de wat oudere ook te eten, echt een groot feest. Ze kregen namelijk rijst en als je zelf nog niet goed kan richten wordt het een grote bende. Maar daar weten de schoonmakers wel raad mee. De kinderen lagen allemaal vroeg in bed dus konden we rond twaalf uur lekker naar de stad om daar even heerlijk te lunchen. Heerlijk rijst met kip gegeten. Na de lunch zijn Lissette en ik naar de jembee lessen gegaan en heb ik mijn vingers weer helemaal blauw geslagen. Maar ik heb wel vijf lessen ingehaald en het voelde goed. Hier werden we erg dorstig van en zijn wat gaan drinken. Helaas voelde Janneke zich niet erg lekker en vonden we het verstandig om toch maar even een malaria test te gaan doen. Gelukkig had ze niks en hoefde ze zich nog geen zorgen gaan maken.
Terug naar de stad even email checken, mijn buik begon te rommelen maar maakte me niet druk even naar wc en dan is het over. Wc’s waren overal dicht bij gebrek aan water. Dan maar een cola drinken soms helpt het tegen de buikpijn. Het werd echter alleen maar erger en ik besloot om snel naar huis te fietsen. Thuis op de wc hoefde ik niks. Maar ik voelde me goed ziek. Dan maar even op bed liggen. Dit was echt de druppel en moest ik toch echt snel naar de wc rennen en had ik gewoon water poep en moest ik overgeven helaas liet ik niet alles schoon maar voelde ik me wel wat beter. Terug naar bed, wat drinken maar ook dit moest er gelijk uit. Ik was echt enorm ziek en belde Lisette die zei lachend morgen maar testje doen en nu O.R.S nemen. Oke dokter Lissette, maar wat ze ook zei ook dat bleef er niet in dus ik sms-en. Toen werd ik gebeld of ik op de motor kon zitten ik zei dat het wel lukte. En voor ik het wist lag ik in het ziekenhuis en probeerden ze om een infuus in te brengen. Na drie keer prikken lukte het en krijg ik een prik in mijn bil. Ze denken dat ik malaria heb en ik moet hier blijven.

Nou na een nacht slecht slapen kreeg ik als ontbijt nog een spuit in me kont. Om acht uur kwam Manon heel lief droog brood brengen met de mededeling dat ze geen banaan kon vinden. Ik was al lang blij dat ze er was en ik iets kon eten en niet er gelijk uit gooide. Janneke kwam ook nog even kijken maar toen moesten ze helaas toch echt gaan want het bezoek uur was voorbij. ‘s Middags werd er bloed afgetapt en kreeg ik inderdaad te horen dat ik malaria had. Ik had ook niet anders verwacht maar wel erg snel ben hier nog maar 15 dagen en nu al raak. Ik wist dat ik lekker was maar zo lekker?? Gelukkig mocht ik die middag weer naar huis, ik had me goed gedragen. Ik kreeg een lading pillen mee en de mededeling dat ik maandag terug moest komen om weer een test te doen. Nog meer prikken, had ik er nou nog niet genoeg gehad.
Ik heb toen de dames opgebeld dat ze me op konden halen. Na twintig minuten kwamen ze met de taxi. Zo dame’s wat gaan we doen en ik kon alleen nog maar aan eten denken en m’n bed. Dus gingen we naar de stad, hebben we wat gegeten en heb ik water gekocht en ben ik lekker naar bed gegaan.
Maar eerst moest ik mijn gastmoeder op de hoogte brengen en die wilde gelijk terug komen. Ik vond dit heel aardig maar niet nodig. Nadat ik iedereen weer gerust gesteld had ging ik heerlijk slapen. Ik dacht dat die Lariam bijwerkingen gaven maar deze pillen zijn nog veel erger. Niet dat ik het erg vond wat ik droomde ;-).
Na een diepe slaap werd ik om zeven uur wakker gemaakt door een vrolijke zwarte vrouw. Ik schrok me rot en wist even niet waar ik was. Mijn gastmoeder had een nieuwe moeder voor me gevonden, een vriendin van haar die wel voor me wilde zorgen. Allemaal heel lief bedoeld maar ik zorg liever voor mezelf. Dus belde ik me gastmoeder op dat ik echt wel voor mezelf kon zorgen dus die vrouw kon gewoon weer naar huis. Kon ik eindelijk weer slapen want ik was nog wel wat slapjes al ging het al wel wat beter. Om half tien werd ik wakker gebeld of ik toch nog kwam om sieraden te gaan maken. En ach ja toch maar even naar buiten dus aankleden ontbijten en op naar de taxi om naar town te gaan om sieraden te gaan maken. Als een kip zonder kop zat ik daar maar heb echt een leuke ketting gemaakt. Na deze workshop gingen we appeltaart maken bij Lisette. Na alles gevonden te hebben gingen we naar haar huis en hebben we inderdaad een heerlijke appeltaart gemaakt. En was ik wel weer enorm moe en ben ik naar huis gegaan om weer in me bedje te duiken.

Zondag heb ik alleen maar bij het zwembad gelegen en weer een beetje bruiner geworden. Ik was nog te moe en futloos om mijn weekend dienst te draaien, sorry kids. Na een hapje eten in town ben ik lekker naar huis gegaan en heb de avond lezend doorgebracht.

Maandag moest ik weer naar het ziekenhuis om te testen of ik nog malaria had. Ik was er om half tien en gelukkig ging ik om half een weer naar huis met het bericht dat ik geen malaria meer heb. Dus mensen maak je maar nergens meer druk over ik kan alles aan zoals jullie lezen. Ik hoop echter alleen dat het bij deze keer blijft het is echt geen pretje. En ik wil er nu echt zijn voor de kinderen. Nog een weekje alleen hier en aankomende weekend komt mijn gastmoeder weer thuis kan ze weer heerlijk voor me koken en me vertroetelen.